Een paar weken geleden was ik lekker wat blogs aan het lezen toen ik op de site van Life By Rosie terecht kwam. Ze schreef een artikel over leven met minder geld en ik vond het zo'n sterk artikel(klik hier om het artikel te lezen). Ze schreef hoe zij bewust kozen voor minder inkomen en meer tijd voor elkaar. Het zette mij ook flink aan het denken.
Hoeveel instagram en facebook posts zie je op een dag wel niet voorbij komen met de mooiste en duurste producten die fijn even gekocht zijn. En we hebben allemaal van die vrienden die elk weekend uit eten gaan en flink stappen. Om nog maar te zwijgen over haul video's op youtube en bloggers en dergelijke die van alles opgestuurd hebben gekregen.
Nu klinkt het alsof ik deze mensen veroordeel/dit niet gun omdat ze dit doen maar zo bedoel ik het nou ook weer niet. Het is natuurlijk geweldig als je het kan! Dan ben ik de eerste die zegt: Geniet er van! Doe het! leef! En ik snap (want ik doe het zelf ook als ik iets duurs gekocht heb of iets leuks doe) dat je daar heel blij mee bent en dat met de wereld wil delen, maar mijn punt is eigenlijk dat het dus zo normaal lijkt. Het lijkt bijna alsof het zo hoort om al die dingen te hebben en te doen. En ik merk dat mensen het soms ook raar vinden als je zegt: Nee daar heb ik nu even geen geld voor of nee want ik spaar voor wat anders.
Maar is het wel zo normaal? Ik denk van niet. Ik denk dat we ons laten misleiden door social media en de gewone media. We posten alleen de leuke dingen online maar de andere kant van iemands leven zie je niet. Kijk maar eens goed naar een gemiddeld salaris en vaste lasten, wat er dan overblijft, daar kan je niet 20 M.A.C. lipsticks van kopen en nog 4 setjes nieuwe kleren en een paar gave schoenen etc. Het is niet reëel. Je zult voor zulke items moeten sparen. Tenzij je gigantisch veel verdient.
Toevallig was er deze week een item over op Editie NL. Ouders voelen zich genoodzaakt dure dingen te kopen voor hun kinderen zodat ze niet buiten de boot vallen. Terwijl ze dit misschien wel helemaal niet kunnen betalen. Als ik daarover na denk vind ik dit eigenlijk best erg. Het is dus mega belangrijk geworden wat je hebt en draagt in plaats van wie je bent. Hoe ziek is dat.
Het is misschien iets van alle tijden, maar voor mijn gevoel is het tegenwoordig wel flink erger geworden als bijvoorbeeld 10 jaar geleden. Ik kreeg toen ik 13 was mijn aller eerste mobieltje, en dat was niet die hippe nokia 3310 die zo cool was op dat moment maar een alcatel. Ik had mijn eigen kleedgeld en kon daarvan geen dure merken kleding kopen dus kocht ik bij goedkope winkels of in de sale en ga zo maar door. Maar nooit heb ik mij gevoeld alsof ik er niet bij hoorde of dat het uitmaakte dat ik die dure spullen niet had.
Waar ik nou precies naar toe wil met dit artikel weet ik niet zo goed. Misschien is het meer een soort van bewustwording van de sociale druk. Of de drang om tegen mensen te zeggen; Het is niet erg als je iets wat een 'luxe' is niet kan betalen. Leven met minder inkomsten kan ook hartstikke goed, dan leg je gewoon simpelweg je prioriteiten anders en dat is absoluut geen schande!
Merken jullie als lezers dit ook? Doet het wat met je? Ik ben benieuwd! Laat het weten in de comments, want dit was slechts mijn bescheiden mening;)
Liefs, Marjolein
Geen opmerkingen:
Een reactie posten